Beijing, Yongkang en Hangzhou

Zo daar ben ik weer met alweer een lange blog... dus opgelet! Het waren weer een paar leuke en interesante weken maar zal maar gewoon bij het begin beginnen. Ook stage komst weer iets te sprake.

Ik was gebleven bij het punt dat Jos in het vliegtuig naar Shanghai zat. Geheel niet volgens afspraak kwam hij al meteen van het vliegveld al naar mijn werk. Ja helaas ik moest gewoon werken maar kon mooi wel wat eerder weg. Ik was nog druk aan het werk achter mijn computer toen er ineens iemand achter mij stond. Beetje overdonderd en ongemakkelijk op kantoor zijn we met zijn alle toen maar gaan lunchen. Normaal zijn er ongeveer 4 mensen op kantoor maar juist vandaag waren er een stuk of 12. Jos had nogal last van een jetleg en ik had schijnbaar weer eens een hoop slaap nodig dus, buiten op zaterdag met de meiden meeten in de kroeg, Des Stagaire op Yongkang Lu, stappen in club M1NT en lekker uiteten, hebben we vooral veel geslapen. Weer een echt goed ‘sightseeing’ weekend hahah!

Omdat ik maar 9 vrije dagen heb in de hele periode dat ik hier zit moest ik helaas wel gewoon gaan werken. Maar gelukkig namen mijn huisgenoten Jordan (Canadese meid) en Sean (Amerikaan), Jos al snel mee op sleeptouw. Dit omdat zij weekend hebben op doordeweekse dagen en dus werken wanneer ik weekend heb. Het weer was heerlijk toen Jordan hem YuYuan Garden, the Bund en samen met Sean de stad Nanjing (af en aan de hoofdstad van China) hebben laten zien. Nanjing is ongveer 300 km van Shanghai af maar vanwege de hogesnelheidslijnen in China kun je dat best als een dagtrip doen. Ik moest die avond zelfs op stap met mijn vriendinnen hier omdat Jos pas laat in de avond thuis zou zijn hahaha!

Maar op vrijdagochtend pakte wij samen de trein naar Beijing voor een lang weekend. Met de hogesnelheidslijn ben je in 5,5 uur 1200 km verder in de hoofdstad. Eigenlijk een hele confortabele manier van reizen terwijl je nog kunt genieten van het veranderende landschap dat langs je heen schiet met 250 km per uur. Het Dragon King Hostel dat we geboekt hadden is echt een aanrader voor iedereen die nog eens naar Beijing wilt. Voor een mooie prijs van 73 euro hadden we voor 3 nachten een tweepersoonskamer in een van de Hutongs van Beijing. Hutongs zijn heel normaal in Beijing. Het zijn betonnen wijken waar heel veel mensen ongelofelijk dicht op elkaar wonen zonder sanitair in eigen huis. Iedereen maakt gebruik van de openbare toilets en douches (wij hadden wel eigen sanitair in de hostelkamer hoor). De regering is al jaren bezig om deze wijken te slopen en flats neer te zetten vanwege de slechte hygienische omstandigheden maar de mensen willen veelal niet weg. Het is ook super gezellig om daar doorheen te lopen of te fietsen en is dan ook een van de touristische atracties, keuze genoeg tussen de Hutongs nog tot nu toe. Mijn andere huisgenoot die ook Sean (Ier) heeft heeft 2 jaar gewoont in Beijing dus die had een mooie planning voor ons gemaakt.

We begonnen het weekend met een heerlijke wandeling en etentje bij het Houhai Lake middenin Beijing. Langs het meer zijn allerlei barretjes te vinden, mooi verlicht en super gezellig. De dag erna hebben we eerst lekker uitgeslapen en zijn we vertrokken naar het Summer Palace. Helaas was het weer iets minder en mieserde het de hele dag een beetje. Maar koud was het zeker niet, eerder ongelofelijk benauwd maar dat was nog niks met de 38 graden en volop zon die we de dagen erna zouden hebben. Mooie natuur dat bij het Summer Palace, zeker niet iets wat je mag overslaan. Na het Summer Palace hebben we nog geprobeerd de Forbidden City binnen te gaan maar die was al gesloten. Na een vermoeiende dag hebben we de dag afgesloten in een restaurantje Blue Frog in het uitgaansgebied maar we waren te moe om zelf nog lang door te gaan. En de volgende dag wilde we een beetje vroeg opstaan om de Chinese muur te bekijken. Bussen naar de muur gaan tussen 6:00-12:00 en daarna niet meer.

We kozen ervoor om naar het meest toeristische gedeelte, Badaling Great Wall, te gaan maar die werd overal wel als het meest spectaculaire beschreven. Na een uur in een kleine krappe bus vol Chinese kwamen we aan op de muur met 38 graden maar met een flinke wind. De muur is inderdaad spectaculair net als de ruines die je op sommige stukken ziet. Wel staat de muur op sommige stukken onder een hoek van 40 graden en vaak zonder trappen. Dus naar beneden was dat vaak nog glijden ook. Of zoals Jos het deed, op de reling naar beneden glijden. Terug in Beijing weer naar de Forbidden City waar we nu wel optijd waren voor de binnenplaats maar echt naar binnen bij de Forbidden City kon ook nu weer niet. En het was iets voor 4 uur ’s middags. Op maandag was de Forbidden City sowieso gesloten dus na 2 keer geprobeert te hebben binnen te komen hebben we het maar opgegeven en de Forbidden City echt als forbidden moeten bestempelen. Na het bijkomen in een relext, industrieelachtig ingerichte eetcafe waren we weer iets opgeladen. Na een douche thuis hebben we geprobeerd de Night Market te vinden maar die was ook ontvindbaar. Het was op de plek waar het zou moeten zijn wel een bouwput dus we denken dat het met de vloer gelijk gemaakt was. Helaas moesten we onze toevlucht daarom maar nemen op het kleren shoppen voor Jos wat daar wel goed kon in de buurt. Wat een straf ;)

Onze laatste dag ging onze vlucht terug pas om 20:00 dus hadden we nog de hele dag voor iets leuks. Om nog zo veel mogelijk van de stad te zien hebben we bij het hostel 2 fietsen gehuurd en zijn we de stad doorgecrosst. Op onze tour kwamen we langs o.a.: Lama Temple, Confucius Temple, Drum Tower, Houhai lake, Prince Kung’s Mansion, Beihai Park, eerste Catholic Church ooit gesticht in Beijing en als laatste de Temple of Heaven. Het water was niet aan te slepen in die hitte, de dumpling in een lokale toco in een van de Hutongs waren heerlijk en het verkeer was choas en echt survival of the fittest. Kreeg het vooral een beetje benauwd toen ik ineens tussen 2 vrachtwagen zat op de auto weg geduwd was in plaats van dat ik netjes op het fietspad reed. Snel de fiets droppen in het hostel, tassen pakken en naar het vliegveld reizen, perfect aan elkaar aangesloten planning. Beijing is echt een super leuke stad! In vergelijking met Shanghai is het veel meer ‘China’, traditionelere en na mijn mening veel gezelliger dan het gehaaste leven in Shanghai. Eigenlijk heeft Beijing alles wat Taipei ook had alleen was het meer China en niet zo westers als Taipei. Het waren 4 dagen die omvlogen maar voor mijn gevoel weer ervaringen voor weken geweest.

Lachen in dit weekend was dat het Jos nu toch echt opviel hoeveel er wordt gestraard, nagekeken en foto worden gemaakt als ik (of andere westerse) langs kom lopen. Denk echt dat het vanwege de blonden haren is en niet vanwege de lengte. Aangezien ze Jos vaak liks lieten liggen hahaha! Meest mooie was nog wel dat ze Jos toestemming gingen vragen om met mij op de foto te gaan. Ik had het hem wel verteld maar hij kon zich niet voorstellen dat er naar ons buitenlanders zoveel gestaard werd.

En toen was het weer tijd om te werken op dinsdagochtend. Alleen dit keer niet op kantoor maar moest ik afreizen naar een fabriek om een van mijn ontwerpen voor het project te bespreken. Deze fabriek gaat het prototypen van het ontwerp maken voor ons. De fabriek lag in het dorp Yongkang dat qua kilometers niet zover ligt voor China (kleine 400 km) maar slecht te bereiken is. De totale reis duurd ongeveer 5,5-6 uur. En dan te bedenken dat je in 5,5 uur van Shanghai naar Beijing kunt reizen, 1300 km. En omdat Jos nog steeds bij mij op bezoek was in Shanghai ging ik, in tegenstelling tot mijn collega, ook dezelfde dag nog terug. Dat was een dag van 12 uur reizen, 1,5uur uitgebreid lunchen met de baas en 2 uur bespreken. 05:00 ging de wekker in Shanghai en om 13:30 begon de bespreking. Dat is dus wat mijn baas bedoelde met dat ze om die reden best veel reizende werknemers hebben. Door de afstanden en soms lastig te bereiken fabrieken kun je 2 dagen kwijt zijn om 2 fabrieken voor 1 uur bespreking te bezoeken. Vandaar dat het een best slopende baan is. Ik kan het me nu helemaal voorstellen. Je kon goed zien dat Yongkang een echte stad waar alle inwoners wel werken in een van de productiefabrieken. Overal stof, overal smeer, overal winkels die grote machinerie verkopen (tonnen staan daar aan materiaal), heel veel vrachtwagens, veel grote fabriekshallen en ook veel tentenkampen op de tereinen van de fabrieken. Bij het bedrijf dat wij bezochten heb ik geen ‘tentenkampen’ gezien maar wel een grote flat waar de was uithing bij alle ramen. Ik verwacht dat daar dus werknemers wonen maar heb ik niet gevraagd. Had als een eerder gemerkt dat dat dingen zijn waar ze liever niet zo over praten.
Aangekomen bij de fabriek was het natuurlijk alweer lunchtijd en na de lunch nemen Chinese (hoe verder buiten de stad hoe meer chinese dat doen) nog een uitgebreid slaapje. We hadden gelukt, de baas en zijn rechterhand hadden nog niet gegeten en namen ons eerst mee. Aangezien we midden in het echte China zaten was ik een beetje huiverig wat we zouden gaan lunchen. Zag de grote botten alweer drijven in mijn soep haha! Maar gelukkig kennen de chinese de buitenlanders van Delta-Sport ondertussen wel en kozen ze voor een (top chic voor daar) restaurant waar ze ook heel veel dingen serveerde dat wij westerse eten willen. Chinese gerechten maar dan met een westers tintje. Na bijna 4 maanden hier wordt ik een klein beetje vegetarisch. Het vlees is hier heerlijk en ben ook niet vies van dingen proberen maar ik heb helemaal niks met hoe ze hier het vlees aan het bod laten zitten. In Nederland heb ik totaal geen probleem met het eten van een kippenpootje maar hier word de kip gewoon met een scherp mes in stukken gehakt. Dit heeft tot gevolg dat er in het vlees heel veel gesplinterde botten zitten. Soms zit er nog wel meer kleine botjes dan vlees aan. En het vlees dat koud wordt geserveerd met een soort gelatine eroverheen..... nee dat laat ik toch liever staan. Dus bijna alles is hier lekker in China. Na 1,5 uur luisteren naar het Chinees, af en toe kletsen in het engels (De baas spreek niet heel erg goed engels) en lekker lunchen in de hitte was het tijd om terug te rijden naar de fabriek. Wel natuurlijk met een chauffeur want dat is hier ook heel normaal. Iedereen met een klein beetje geld, en vooral de eigenaren van fabrieken, hebben hier een prive chauffeur. Dit betekend niet altijd dat ze echt veel geld hebben maar het is een soort status. De status is in China wel heel belangrijk, ze willen uitstralen dat ze veel geld hebben en alles goed gaat. Opweg naar de fabriek kwam er ook een gele Ferrari langsrijden. Wat doet die auto daar in godsnaam....??? Echt die contrasten tussen de Ferrari die door een betonnen, zanderige en vieze stad rijd. Die chauffeur reed trouwens als een maniak. John mijn collega sluit altijd zijn ogen als hij bij hem in de auto zit. En ik had regelmatig mijn billen bij elkaar geknepen bij de ‘tocht’. Denk dat we wel 5 keer aan een ongelukt zijn ontkomen, hij glipt overal tussendoor en weet van een snelweg een zigzag weg te maken. Maar hij is wel snel! Na de bespreking kreeg ik nog een rondleiding door de fabriek. Wooohh die is groot en de machinerie op een gigantische schaal. Er stonden zeker wel 12 buizen snijders, 30 stansers, 15 lasrobots, 10 handmatige lasruimtes, 10 spuitgietmachines en dan nog de gigantische assemblase ruimtes. Na een snelle 1,5 uur, billenknijpende rit terug naar het treinstation om daar net optijd aan te komen kon ik me klaarmaken op nog 4 uur naar huis vanuit daar. Het was een vermoeiende maar leerzame dag!

Na nog 2 dagjes werken op kantoor had ik vrijdag vrijgenomen om nog even met Jos door Shanghai te gaan. Heb de kleine straatje Tianzifang laten zien, genoten van het heerlijke (te) warme weer, lekker ontspannen ontbeten/gelunched en nog even naar de Foreigners Book Store geweest om beiden Aziatische kookboekjes te kopen. Hopen dat ik het nog kan na 6 maanden het fornuis niet aangeraakt te hebben.

In de avond zijn op de trein gestapt naar Hangzhou waar het beroemde West lake meer te vinden is. Met de snelle trein is het een uurtje reizen vanaf Shanghai, ideaal voor een weekendje dus. Helaas wel ons laatste weekend. We hebben daar vooral een heerlijk relaxt weekend gehad. Ik wilde graag het meer bekijken en naar een van de beroemde theevelden (Longing teafields) gaan en het kwam zo mooi dat dat we een perfecte 1-dags-route hadden naar deze plekken. In vergelijking met Shanghai kom je hier om in het groen, kun je rondlopen en amper auto’s horen, door het riet lopen zonder andere mensen tegen te komen en fatsoenlijke een boek lezen onder het genot van een biertje zonder gestoord te worden. Oke behalve dat ik Jos de hele tijd stoorde met de grappige stukjes uit het boek Kluun-Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt. En geloof me dat waren er een heleboel! Op zondag was het was het de hele dag aan het regenenen dus hebben we ons vermaakt met een uitgebeid ontbijt, lopen door de traditionele Hefang Streets, knus verstoppen onder de paraplu, door de berg vlak bij het meer struinen om op de top de City God Pavilon aan te doen en het weekend af te sluiten met een Hot Pot (aziatische fondou met boulion waar je groente en vlees in doet) en waar ze trouwens ook overheerlijke sushi hadden die we de dag ervoor hadden geproefd. Mijn top 5 Sushi in China als je er ooit nog komt, jaja ik kan een rangschikking maken ondertussen hahaha: 1) Shangyue, Nansongy Street, Hangzhou 2) Sheng Sushi, Shanghai 3) Toco om de hoek (naam ombekend), Changhou Road, Shanghai 4) Sushi’O, Shanghai 5) Lunchplekje winkelcentrum bij het werk. Niet dat jullie er echt iets aan hebben in Nederland maar toch. ;)

Maandag 2 juni is een algemenen vrije dag in China vanwege de Dragon Boat Festival. Hier een uitleg over het ontstaan van het festival: The Dragon Boat Festival is celebrated the world over by the Chinese. One of the most popular legends behind the festival is the one about Qu Yuan, a Chu State official and poet. Qu Yuan was known for his criticism of corruption in the Imperial Court. He was eventually exiled and began writing poems for which he is still known. When the Zhou was overthrown by the Qin Dynasty, Qu Yuan was so despondent he threw himself into the Miluo River. Zongzi dumplings are made of glutinous rice with various fillings and wrapped in bamboo leaves. According to legend, villagers in the surrounding area rushed to his rescue and threw rice dumplings (zongzi) into the river to prevent the fish from feasting on his body and fishermen paddled up and down the river in their long boats in search of Qu Yuan while beating on drums to scare away the fish. Since then, Chinese people have commemorated Qu Yuan by eating zongzi and racing dragon boats egged on by a chorus of loud drum beats. Zongzi are delicious dumplings usually shaped like a pyramid and wrapped in fresh bamboo or pandan leaves, glutinous rice filled with meat, dates and nuts, and steamed until tender. Dragon boat racing has also become a popular way of observing the festival.

Maar veel heb ik er niet van meegekregen aangezien we in Hangzhou zaten en Jos weer terug naar huis moest op maandagochtend, helaas. Vanwege mijn vrije dag kon ik heb wel naar het vliegveld brengen al had ik liever gehad dat hij zijn vlucht gemist had. Je kunt wel voorstellen hoe het was op het vliegveld. :(

En nu is het nog maar 2 maanden in China en zit de periode van 5 weken van bezoek erop. Waarschijnlijk komt mijn zusje Joelle, samen met een vriend Gijs, mij nog wel ergen middenin juli opzoeken maar dat staat nog niet vast. Heb er wel vrije dagen voor overgelaten dus Joelle en Gijs..... bij het lezen hiervan. Boek toch eens dat ticket!!!!! Het kan wel ff duren voor mijn volgende blog, moet eerst iets echt beleven. Hopelijk kan ik jullie dan vertellen dat ik tante ben geworden van een neefje of nichtje! En dat mijn jongste zusjes geslaagd zijn voor hun HAVO en een super examenfeest hebben gehad!

Xxxx